Criminele organisaties gaan er ontzettend lekker op: cryptovaluta. De digitale muntjes zijn een ideaal middel om losgeld te vragen. En dat vervolgens anoniem uit te geven aan wapens of andere speeltjes. Althans, dat beeld hebben veel mensen. Maar uit een onderzoek van Europol blijkt dat criminelen helemaal niet zo happig zijn op cryptocurrencies.
Inhoudsopgave
Zware georganiseerde misdaad
Tuurlijk, cryptovaluta worden ook gebruikt door criminelen. Maar het is zeker niet hun favoriete betaalmiddel. Europol – een samenwerkingsverband van de Europese politiediensten – onderzocht het gebruik van cryptovaluta door criminelen. En samen met andere data over zware georganiseerde misdaad in Europa, ontkracht dat rapport vier hardnekkige mythes over cryptocurrencies.
Mythe #1: Cryptovaluta zijn anoniem
Je versleutelde transacties zijn ontraceerbaar, toch? Niet helemaal. Sterker nog: betalen met cryptovaluta is alles behalve anoniem. Elke transactie wordt namelijk opgeslagen in de blockchain: een enorme lijst waarin alle transacties van een digitale munt zijn vastgelegd. De meeste blockchains zijn openbaar, dus een schat aan informatie.
Hoewel je niet overal je persoonsgegevens hoeft te delen voordat je Ethereum kunt kopen, weerhoudt het de digitale speurneuzen bij de politie er niet van om uit te zoeken wie achter een transactie schuilgaat. Zelfs de zogenaamde privacymunten geven de rechtshandhavers aanzienlijk meer informatie dan ouderwets papiergeld.
Mythe #2: Alleen cybercriminelen gebruiken cryptovaluta
Zeg je criminaliteit en cryptovaluta, dan denk je aan hackers. Even een IT-systeem platleggen en losgeld eisen in de vorm van Bitcoin, bijvoorbeeld. Maar niet alleen cybercriminelen gebruiken crytovaluta. De digitale munten worden in allerlei vormen van financiële criminaliteit gebruikt. Dus ook fraudeurs en drugshandelaren hebben een wallet.
Het is moeilijk in te schatten hoe groot het aandeel cryptovaluta in alle criminele geldstromen is. Criminele netwerken blijven ook afhankelijk van contant geld en reguliere banktransacties.
Mythe #3: Crimineel geld gaat van crimineel naar crimineel
Criminelen hebben zelf ook wel in de gaten dat die crypto’s lang niet zo anoniem zijn. Daarom worden er steeds meer geavanceerde verduisteringsmethodes gebruikt om het digitale geld minder traceerbaar te maken. Bijvoorbeeld door nieuwe financiële aanbieders te gebruiken, die nog niet gereguleerd zijn.
Mythe #4: Criminelen betalen maar wát graag met crypto
Criminele netwerken accepteren steeds vaker cryptovaluta als betaalmiddel. Het gebruik van digitale munten in de criminele sector neemt toe, maar het is zeker niet hun favoriete betaalmiddel. Beperkingen en reguleringen maken de crypto’s minder aantrekkelijk. Het favoriete betaalmiddel van criminelen? Cash.
Bovendien worden criminelen ook niet heel gelukkig van de enorme volatiliteit van veel digitale munten. Daardoor zijn cryptovaluta minder interessant voor langetermijninvesteringen. Wat dat betreft zijn het net beleggers: wie op de lange termijn belegt, moet waarschijnlijk weinig hebben van crypto. Maar een beetje speculeren met Bitcoin best spannend zijn.